Epilog

30 listopad 2017, Stadion Narodowy, Warszawa. Zgrupowanie przed meczem z Hiszpanią.

Wojtek siłą zaciągnął mnie na Narodowy, ale akurat dziś nie miałam ochoty tam iść, gdyż załapało mnie jakieś choróbsko. Strasznie boli mnie gardło, ale on swoje. Nie i koniec. Zaprowadził mnie do jakiegoś pomieszczenia, które już skądś znałam, ale pytanie skąd ? Pamięć zawodziły mnie zawsze w najmniej odpowiednich momentach. Usiadałam na jednej z dwóch kanap. Uważnie przyglądałam się pomieszczeniu, lecz to nic nie dawało. Usłyszałam jak drzwi się otwierają a do pomieszczenia wchodzi Wojtek.

- Domyślasz się, czemu Cię tu przyprowadziłem ? – spytał siadając obok mnie.

- Nie do końca. – odpowiedziałam – Znam ten pokój ale nie wiem skąd.

- To odświeżę Ci pamięć. Mówi ci coś 30 listopad 4 lata temu ? Spotkanie po meczu z Hiszpanią…

Strzeliłam sobie mentalnego liścia. Jak mogłam zapomnieć ? Nasze pierwsze spotkanie. Nie wierzę, że to już 4 lata… Wszystko minęło jak mrugnięcie okiem… Moje życie tak bardzo się zmieniło...

- Już wiem. – powiedziałam – Ale dalej nie rozumiem do czego zmierzasz.

- Muszę ci coś powiedzieć… i dać. – odparł wyciągając bukiet róż. Jedna z nich była sztuczna. – Będę Cię kochał dopóki ostatnia z tych róż nie zwiędnie. Obiecuję.

Zakryłam usta dłonią i przyjęłam bukiet. Powstrzymywanie łez zdało się na nic. Wypłynęły spod moich powiek.

- Teraz chciałbym zadać Ci pytanie które jest chyba tym najważniejszym w życiu… - zaczął niepewnie. – Minęły aż albo tylko 4 lata od naszego pierwszego spotkania… Jak dla mnie jest to wystarczająco dużo. – wziął głęboki oddech i… uklęknął a z kieszeni wyjął pierścionek – Uczynisz mi ten zaszczyt, i zostaniesz moją żoną ?

Łzy zaczęły płynąc ze zdwojoną siłą. To zdecydowanie były łzy szczęścia. Nie wierzyłam w to co się dzieje.

- Tak – wydusiłam przez łzy. – Tak, zostanę twoją żoną.

Wojtek wsunął pierścionek na mój palec, po czym wstał i złożył czuły pocałunek na moich ustach. Starałam się go jak najbardziej go odwzajemnić. Gdy tylko się od siebie odkleiliśmy, do pomieszczenia wparowała reszta kadrowiczów śpiewając „Sto Lat” Na mojej twarzy pojawił się gigantyczny uśmiech. A mówią, że marzenia się nie spełniają… Kilka lat temu nawet o tym nie śniłam…

Los chciał bym zgłosiła się do konkursu

Bym go wygrała,

Żebym go poznała,

Została jego przyjaciółką

A potem czymś więcej

To Wojtek zawsze był moją przyszłością.   

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Witam was prawdopodobnie po raz ostatni… Strasznie ciężką pisało mi się ten epilog, a tą notkę jeszcze gorzej… Po prostu powstrzymywałam łzy i z tego powodu nurtuje mnie pytanie dlaczego ? Tym razem mam wiele odpowiedzi. Dzięki temu blogowi, poznałam wspaniałych ludzi (z jedną osóbką zaprzyjaźniłam się szczególnie i ona wie, że o niej mówię), nauczyłam się wiele. Wydaje mi się, że przede wszystkim poprawiłam swoje umiejętności „pisarskie” lecz co do tego to powinniście wypowiedzieć się wy – czytelnicy, którym zawdzięczam właściwie wszystko. Dla was pisałam i gdyby nie wy, nie było by tego bloga, tej historii. W tym momencie mogę powiedzieć tylko jedno słowo – DZIĘKUJĘ.

Teraz zmienię trochę temat, na małe podsumowanie oraz kilka ciekawostek…Mianowicie:

- Całe opowiadanie pisane jest w Wordzie. Zajęło łącznie 59 stron (czcionka Arial, rozmiar 11),    

- Prolog pojawił się 13 listopada 2014 r. Czyli za pięć dni minie OSIEM MIESIĘCY,

- Łącznie z prologiem i epilogiem jest 19 rozdziałów,

- W momencie gdy to piszę łączna liczba wyświetleń wynosi 7333, 25 postów oraz 7 obserwatorów,

-  23 441 – tyle słów zawiera opowiadanie nie licząc notek.

Liczę na to, że każdy kto to przeczyta – skomentuje. Tym razem nie jednym zdaniem, gdyż chciałabym wiedzieć, co myślicie o tym opowiadaniu, o mnie jako autorce itd. 

Przy ostatnim rozdziale wspominałam o fanfiction o Neymarze. Tak, pierwszy rozdział jest już w trakcie. To ff będzie inne pod wieloma względami. Mam nadzieję, że tam także będziecie ze mną, ale znajdę kilku nowych i innych czytelników. Mam nadzieję, że ten blog okaże się lepszy. A oto link do bloga (tak już go stworzyłam), gdzie możecie wyczekiwać prologu. Przewiduje go na dzień zakończenia roku szkolnego (26 czerwca)

Match of feelings - Neymar Jr. Fanfiction

I jeszcze raz mówię -

DZIĘKUJĘ.